De vrolijke drinker van Frans Hals

 129,95

De vrolijke drinker van de Nederlandse schilder Frans Hals. Het werk toont een schutter die de kijker een glas wijn aanbiedt en wordt gedateerd op rond 1628-1630. Waarschijnlijk is het schilderij van de schutter een allegorie van de smaak betreft (en daarmee de wijn), een van de vijf zintuigen.

Op voorraad (kan nabesteld worden)

Beschrijving

De vrolijke drinker, ca. 1628-1630

Het werk staat bekend als De vrolijke drinker, maar is door Frans Hals eigenlijk Een schutter die een berkenmeier vasthoudt genoemd. Het was waarschijnlijk bedoeld als allegorie van de smaak of de drank, een van de vijf zintuigen. Mogelijk had Hals politieke bijbedoelingen. Op een penning van prins Maurits van Oranje wordt de drinker geassocieerd met de contra-remonstranten die er bijna in slaagden de jonge Republiek in een monarchie te veranderen.

Maar ongeacht de bedoelingen, zij worden volledig overschaduwd door de directheid van dit toonbeeld van krachtige fysieke realiteit. De man heeft een door drank rood aangelopen gezicht en twinkelende ogen. Zijn mond heeft hij half open alsof hij op het punt stond iets te gaan zeggen. De ene hand is impulsief opgeheven, in de andere een glas wijn. Hij lijkt verbaasd over het plotseling verschijnen van de toeschouwer voor hem. Die indruk van ‘uit het leven gegrepen zijn’ komt tot stand door de ogenschijnlijk spontane toets, spetters zwarte verf voor baard en snor. De witte vegen voor de weerkaatsing van het licht in het glas en op het bezwete voorhoofd. Donkere abrupte strepen voor de vouwen in de mouw en een rafelige contour die het idee van plotselinge beweging oproept.

Deze klassieke serie borduurringen met De vrolijke drinker van Frans Hals past dankzij de warme, gele tinten goed in zowel een klassiek, bohémien als industrieel interieur.

NB elk exemplaar is handgemaakt en daardoor anders, maar het eindresultaat is hetzelfde.

Over Frans Hals

Frans Hals (ca. 1581/85-1666) wordt beschouwd als de grondlegger van de Hollandse school. Hij was gespecialiseerd in portretten – gewoonlijk in zijn Haarlemse stadsgenoten, afzonderlijk of in groepen – en in portretachtige schilderijen van figuren uit het dagelijks leven van die tijd. In deze laatste legden zijn modellen hem geen beperkingen op en kon hij vrij zijn individuele stijl ontwikkelen.

Veel van de bezielende schitteringen in zijn werk wordt ingegeven door de lichte highlights die Hals aan het eind opbracht. Did deed hij ‘om zijn handschrift aan te brengen’ zoals hij zelf gezegd zou hebben. En die opmerking is kenmerkend voor die tijd. In het concurrerend klimaat van de Hollandse kunstwereld werd veel waarde gehecht aan individualiteit en innovatie. Hals, die in zijn werken met brede verfstreken het onstuimig optimisme van de eerste decennia van de Verenigde Republiek vastlegde, raakte in de jaren veertig uit de mode toen een meer gepolijst soort stijl ingang vond voor het schilderen van de portretten van de nieuwe rijken en hun onlangs verworven aristocratische manieren.

Hoewel Hals vaak schulden had, waarschijnlijk als gevolg van te weinig werk, bleef hij portretopdrachten krijgen. Maar zijn verfstreken, bleven hetzelfde, bijna alsof hij de nieuwe trend wilde tarten. Na verloop van jaren verkoos hij wel een steeds donkerder palet. De sterke karakterisering van de portretten, die zowel in uitdrukking als in gelaatstrekken altijd sterk verschillen, bleef een duidelijk kenmerk van het werk van Frans Hals.

Bron: Algemene kunstgeschiedenis – Hugh Honour & John Fleming

Extra informatie

Merk

Voor De Sier